తెలుగు భాషా ఉద్భవం:
ప్రపంచవ్యాప్తంగా 80 మిలియన్ల కంటే ఎక్కువ మంది ప్రజలు మాట్లాడే తెలుగు భాష, వేల సంవత్సరాలుగా విస్తరించిన సుసంపన్న చరిత్రను కలిగి ఉంది. దాని మూలాలు పురాతన భారతీయ నాగరికత పరిణామం మరియు దక్కన్ పీఠభూమి యొక్క సాంస్కృతిక నేపథ్యంతో లోతుగా అనుసంధానించబడ్డాయి. తెలుగు మూలాలను గుర్తించడం అనేది కాలం మరియు స్థలం గుండా ఒక ప్రయాణం, ఈ హోరయిన భాషను ఆకృతి చేసిన వివిధ ప్రభావాలను అన్వేషించడం.
ప్రోటో-ద్రావిడం నుండి ప్రారంభ తెలుగు వరకు
తెలుగు భాషా మూలాలు ప్రోటో-ద్రావిడ భాషకు తిరిగి వెళ్ళగలవు, ఇది తెలుగు, తమిళం, కన్నడ, మలయాళం మరియు ఇతరులు వంటి ద్రావిడ భాషా కుటుంబానికి ఒక ఊహాత్మక పూర్వపు భాష. దాదాపు 4000 BCEలో ఇండస్ లోయ ప్రాంతంలో మాట్లాడబడిందని భావిస్తున్న ప్రోటో-ద్రావిడ భాష, తెలుగు మరియు ఇతర ద్రావిడ భాషలు పరిణామం చెందిన పునాది. శతాబ్దాల పాటు, ప్రోటో-ద్రావిడ భాష వేర్వేరు శాఖలుగా విభజించబడింది, తెలుగు దక్షిణ మధ్య ద్రావిడ శాఖలో ఒక ప్రముఖ సభ్యుడిగా ఉద్భవించింది.
తెలుగు ఉద్భవం యొక్క ఖచ్చితమైన సమయం మరియు స్థానం భాషా శాస్త్రవేత్తలచే వివాదాస్పదమైనా, దాదాపు 6వ శతాబ్దం BCEలో ఇది ఒక ప్రత్యేక భాషగా అవతరించిందని నమ్ముతారు. తెలుగు ఉద్భవం సాతవాహన వంశం పెరుగుదలతో దగ్గరగా అనుసంధానించబడి ఉంది, ఇది 2వ శతాబ్దం BCE నుండి 3వ శతాబ్దం CE వరకు దక్కన్ పీఠభూమిలో విస్తృతమైన ప్రాంతాన్ని పరిపాలించింది. ఈ కాలం ప్రాకృత భాషల విజృంభణను చూసింది, ఇవి సంస్కృతం ప్రభావితమయ్యాయి మరియు ప్రాంతం యొక్క లింగా ఫ్రాంకాగా పనిచేశాయి.
ప్రాకృత భాషలు, ముఖ్యంగా మహారాష్ట్రి ప్రాకృతం యొక్క ప్రభావం తెలుగు పదజాలం మరియు వ్యాకరణం పరిణామంలో స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. సంస్కృత పదాలు మరియు వ్యాకరణ నిర్మాణాలను స్వీకరించడం ఉద్భవిస్తున్న భాషను సుసంపన్నం చేసింది, ద్రావిడ మరియు ఇండో-ఆర్యన్ ప్రభావాల యొక్క ప్రత్యేక మిశ్రమాన్ని సృష్టించింది. తెలుగు మరియు ఇతర ద్రావిడ భాషలకు లక్షణమైన ఈ భాషా విలీనం, పురాతన భారతదేశం యొక్క సంక్లిష్ట సాంస్కృతిక దృశ్యాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది.
సాహిత్య పుష్పించడం మరియు భౌగోళిక విస్తరణ
8వ శతాబ్దం CE తెలుగు అభివృద్ధిలో ఒక ముఖ్యమైన క్షణాన్ని గుర్తించింది. రాష్ట్రకూట వంశం ఉద్భవం, తరువాత తూర్పు చాళుక్యుల పాలన, సాహిత్యాన్ని పోషించడం మరియు ఒక ప్రత్యేక తెలుగు సాహిత్య సంప్రదాయం పెరుగుదలను చూసింది. ఈ రాజవంశాల కింద తెలుగు కవిత్"
